کاربرد هوش مصنوعی در استراتژی

استراتژی‌ای که از پیش و برای کل سال ایجاد شود، یا منسوخ است، یا بیش از حد انعطاف‌ناپذیر است، یا به کندی به تغییرات بازار پاسخ می‌دهد و یا کاملاً از هدف دور می‌افتد. دلیل این امر آن است که چرخه‌های استراتژیک سالانه سنتی احتمالا تصمیمات را بر اساس پیش‌بینی‌ها، تحولات داخلی، روندها، ترجیحات مشتری و تغییرات بازار پایه‌گذاری می‌کنند – که اکثر آن‌ها ممکن است از لحاظ جهت‌گیری درست باشند، اما تقریباً همه آن‌ها انحراف خواهند داشت، برخی به دلیل رویدادهای غیرقابل پیش‌بینی (اما با تأثیر بسیار زیاد) به شدت منحرف خواهند شد.

دیوید بروسین، بنیانگذار و رئیس هیئت مدیره شرکت مونتیت، می‌گوید: «اگر در مورد هر چیزی در برنامه سالانه خود اشتباه کنید، احتمالاً دیگر برای اصلاح آن دیر شده است.»

عدم تطابق بین تحرکات داخلی و محیط خارجی

با توجه به فاصله ذاتی بین توسعه و اجرای استراتژی با برنامه‌ریزی سالانه، کسب‌وکارها با عدم تطابق جدی بین آنچه انجام می‌دهند و اینکه چقدر برای محیط خارجی آن‌ها مناسب است، روبرو هستند – چه به دلیل نیروهای رقابتی ناگهانی، تغییرات مقرراتی یا پیشرفت‌های تکنولوژیکی باشد. این امر آن‌ها را در حالت دائمی تلاش برای جبران جا ماندگی نگه می‌دارد، با شکافی دائمی (یا به طور مداوم در حال افزایش) از فرصت‌های از دست رفته و تهدیدات نادیده گرفته شده.

انبارهای داده‌ای مجزا، تفکر جزیره‌ای و پراکندگی

داده‌های تجاری پراکنده (داده‌هایی که در بخش‌های مختلف سازمان به صورت مجزا نگهداری می‌شوند) اغلب منجر به دو نتیجه می‌شود: یا تیم‌ها زمان زیادی را صرف اتصال نقاط داده‌ای می‌کنند یا اصلاً زمانی را به این کار اختصاص نمی‌دهند.

اگر کارمندان زمان زیادی را در جلسات هماهنگی صرف کنند، در مجموعه داده‌های ناقص جستجو کنند یا به دنبال یافتن داده‌های صحیح باشند، ممکن است در نهایت وقت زیادی را تلف کنند. بر اساس گزارش‌ها، کارمندان دانشجو تقریباً 29 درصد از هفته خود (11.6 ساعت) را صرف جستجوی اطلاعات حیاتی می‌کنند – زمانی که می‌توانست صرف انجام کار واقعی شود.

در سناریوی دوم، ممکن است کارکنان نسبت به هماهنگی بین عملکردهای مختلف بی‌طرف باشند. در این صورت، ممکن است کسب و کار به صورت یکپارچه عمل نکند و تعابیر مختلف از نتایج منجر به آشفتگی استراتژیک شود.

تصمیم‌گیری انسانی مستعد به جانبداری

هر چقدر هم که دوست داشته باشیم فکر کنیم تجربه بر سوگیری‌ها غلبه می‌کند، تصمیم‌گیری انسان مستعد قضاوت‌های نادرست، تحت تاثیر سوگیری‌ها و مستعد تفاسیر ذهنی است. این عوامل، خواه احساسات، باورهای شخصی، ساختارهای سلسله مراتبی خارجی یا پویایی‌های قدرت باشند، می‌توانند تجزیه و تحلیل‌های استراتژیک را مخدوش کرده و منجر به تصمیمات نامطلوب شوند.

اندازه‌گیری و ارزیابی ناکارآمد عملکرد

یک برنامه استراتژیک خوب، برنامه‌ای است که دائما در حال تکامل است. سازوکارهای بازخورد دوره‌ای، پیشرفت استراتژیک را تحت تاثیر قرار می‌دهند، منعکس می‌کنند و هدایت می‌کنند، در حالی که مهارت استراتژیک، شرایط در حال تغییر را در نظر می‌گیرد. بنابراین، ارزیابی استراتژیک مستمر حیاتی است.

اگر عملکرد کسب و کار و پیشرفت به سمت اهداف به طور مداوم و به درستی اندازه‌گیری نشود، کسب و کار در تلاش خواهد بود تا بفهمد استراتژی‌اش به کجا می‌رود، نتایج احتمالی چیست و برای بهبود وضعیت آینده چه کاری باید انجام دهد. اندازه‌گیری ضعیف عملکرد معمولا به دلایل زیر اتفاق می‌افتد:

• معیارهای منسوخ یا نامرتبط: این معیارها داده‌های اشتباه را برای پویایی و اهداف تجاری فعلی ضبط می‌کنند.
• عدم تطابق استراتژیک: این عدم تطابق در بین اهداف وجود دارد و منجر به تلاش‌های نامنظم و اولویت‌های متضاد می‌شود.
• معیارهای انعطاف‌ناپذیر: این معیارها مانع از پیشرفت شما می‌شوند و امکان تطبیق با نیازهای در حال تکامل کسب و کار و شرایط بازار را از شما می‌گیرند.
• جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل نادرست داده‌ها: این امر منجر به بینش‌های تحریف‌شده و نتایج گمراه‌کننده می‌شود.
• بازخورد محدود: این موضوع مانع از بهبود مستمر و تنظیمات ضروری می‌شود.

این نقاط ضعف – معیارهای منسوخ یا نامرتبط، عدم تطابق استراتژیک، معیارهای انعطاف‌ناپذیر، جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل نادرست داده‌ها و بازخورد محدود – اگر مداوم باشند، نمی‌توان آن‌ها را به عنوان یک مانع مقطعی یا یک اشتباه استراتژیک جزئی نادیده گرفت. یک نقطه ضعف نادیده گرفته شده می‌تواند بر تمام جنبه‌های استراتژی کسب و کار، از توسعه و اجرا تا ارزیابی تأثیر بگذارد.