بازگشایی مراکز کاری پس از بحران کرونا
در اوایل ماه مارس که مجله کسب‌وکار هاروارد مطلبی در زمینه “سوالاتی که مدیران در مورد کروناویروس می‌پرسند” منتشر کرد، کم‌تر از ۱۰۰۰۰۰ مورد مبتلا و ۴۰۰۰ فوت در جهان بر اثر این بیماری وجود داشت. ولی این روزها با گذشت سه ماه از شیوع جهانی بیماری و بالاتر رفتن آمار مبتلایان از ۵.۵ میلیون نفر، مدیران با مسائل جدیدی روبرو می‌شوند که عمدتا در زمینه بازگشایی دفاتر کاری بعد از برداشت محدودیت‌های اعمال شده هست. مثل همیشه، مدیران و کارفرمایان باید در برابر شرایط محلی بحران و توصیه‌های سازمان‌های مسئول هوشیار باشند. در مقاله پیشین، چهار سوال متداول که در این شرایط برای کارفرمایان در زمینه بازگشایی مراکز کاری پس از بحران ایجاد می‌شود مورد بررسی قرار گرفت. نوشتار حاضر سایر سوالات را پاسخ می‌دهد.
مطالب مرتبط: ۸ سوال در زمینه بازگشایی مراکز کاری پس از بحران کرونا-بخش اول
۵.اگر یکی از کارمندان مبتلا به بیماری کووید-۱۹ تشخیص داده شود چه کنیم؟
بسیاری از افراد در اوایل ابتلا به بیماری کرونا، علایم بسیار کمی از خود نشان می‌دهند یا کلا بی علامت هستند. به نظر می‌رسد که علی‌رغم تلاش کارفرمایان برای حفظ ایمنی محیط‌های کاری بیشتر این محیط‌ها در معرض آلودگی قرار دارند. همانطور که در مقاله قبل ذکر شد، کارمند یا ارباب‌رجوعی که مشکوک به بیماری باشد باید در اسرع وقت محیط کار را ترک کند و روند آزمایش و مراقبت‌های پزشکی را پیگیری کند. محیط کار و فضاهایی که تحت استفاده و رفت و آمد فرد آلوده بوده باید کاملا ضدعفونی شده و به مدت ۲۴ ساعت خالی باقی بماند. افزایش تبادل هوا از طریق باز کردن پنجره‌ها نیز می‌تواند خطر را کاهش دهد.
کارفرمایان باید هر کارمندی که بیشتر از ده دقیقه در فاصله کم‌تر از شش متری فرد آلوده قرار داشته را شناسایی کنند و این کارمندان نیز باید محیط کار را ترک کرده، قرنطینه شوند و به مدت ۱۴ روز تحت کنترل دقیق باشند. کارمندانی که تماسی کوتاه‌مدت با فرد آلوده داشته‌اند نیاز به خودقرنطینگی ندارند. برخی کارمندان بخش‌های حیاتی و زیرساختی مانند حمل‌ونقل می‌توانند با استفاده از ماسک، رعایت فاصله‌گذاری فیزیکی و ضدعفونی محل کار خود، به محیط کار بازگردند.
۶.چه زمانی می‌توان کارمندان را به سفرهای کاری فرستاد؟
به نظر نمی‌رسد که وضعیت سفرهای بین‌المللی در آینده نزدیک به حالت سابق خود برگردد. بسیاری از کشورها در صورتی که اجازه ورود مسافر بین‌المللی را بدهند برای این افراد ۱۴ روز قرنطینه تعیین می‌کنند و همچنین فرد پس از بازگشت نیز باید در خانه قرنطینه شود. بهترین راه در این وضعیت بهره‌گیری از روش جلسات مجازی و ویدیو کنفرانسی در ماه‌های آینده است و سفرهای عادی تنها در صورت کشف واکسن، درمان موثر و مصونیت عمومی در برابر بیماری از سر گرفته خواهد شد.
سفرهای داخلی نیز در ماه‌های آینده نسبتا محدود خواهد بود. برای مثال سفر به مناطقی که ناگهان در پیک جدید شیوع قرار می‌گیرند ممنوع است. سفر با خودروی شخصی در اولویت نسبت به سایر گزینه‌های حمل‌ونقلی قرار دارد. سفر با قطار، اتوبوس و هواپیما خطر بیشتری دارد و فردی که از این طریق به سفر کاری می‌رود باید پس از بازگشت مدتی در قرنطینه باقی بماند. ماندن در هتل‌ها و مراکز اقامتی نیز مسائل مخصوص به خود را دارد و فرد باید انواع مواد ضدعفونی کننده‌ی سطوح را همراه داشته باشد. مدیران کسب و کارها باید مستقیما در جریان تدوین دستورالعمل‌های ناظر بر سفرهای کاری شرکت باشند.
۷.چگونه می‌توانیم در بحران کنونی نیازهای روحی و احساسی کارمندان را برطرف کنیم؟
بسیاری از افراد در طول این بحران متحمل خسارات و فقدان‌های عظیمی شده‌اند و فرصت کافی برای اندوه‌گساری نیز نداشته‌اند. مفهومی که به آن اندوه پنهان گفته می‌شود. در این دوره موردهای بیشتری از اضطراب و افسردگی مشاهده می‌شود و بسیاری از خانواده‌هایی که نزدیکانشان را به علت بیماری از دست داده‌اند دچار سندروم اضطراب پس از سانحه شده‌اند. دسترسی به خدمات سلامت روان حتی پیش از بحران کرونا نیز ضعیف بود و هم اکنون تقاضا افزایش هم داشته است. کارفرمایان باید گام مثبتی در جهت رفع این چالش بردارند.
بیشتر کارفرمایان در مطالعه ما (حدود ۵۸ درصد) از افزایش دسترسی کارمندان به خدمات مجازی سلامت روان مانند جلسات درمانی صوتی یا تصویری خبر داده‌اند. همچنین ۸۳ درصد از مدیران افزایش برنامه‌های خدمات‌رسانی به بهداشت روان کارمندان را گزارش کرده‌اند. برخی روش‌های درمانی می‌توانند از طریق اپلیکیشن‌های تلفن همراه ارایه شوند و بهره‌گیری از این ابزارها رو به افزایش است. کارفرمایان می‌توانند برای رفع تنهایی و انزوای کارمندان-به خصوص افراد دورکار-شبکه‌های مجازی با سرپرستی متخصصان سلامت روان ایجاد کنند. درنظرگیری نیاز کارمندان به استراحت و وقت‌گذرانی با خانواده و تشویق به انجام حرکات ورزشی نیز می‌تواند تاثیر مثبت داشته باشد.
۸.چگونه در زمینه امکانات برگشت به محیط کار با کارمندان تعامل کنیم؟
شرکت‌ها باید نگرانی کارمندان در زمینه ایمنی محیط کار شامل ضدعفونی بودن محیط، غربالگری افراد و تغییرات ناظر بر فاصله‌گذاری اجتماعی را برطرف کنند. این اطلاعات باید از طریق ایمیل، اتوماسیون کارمندان و منابع انسانی در اختیار تمامی افراد قرار گیرد. همچنین تعامل بصری نیز در این فرایند اهمیت دارد. شرکت‌ها باید از طریق پوسترهای مناسب اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی بیشتری در زمینه قوانین جدید ایجاد کنند. در نهایت از آن‌جا که همه‌گیری‌ها موجب ایجاد بیگانه‌هراسی و تعصب و پیش‌داوری نسبت به سایر کارمندان می‌شود، رهبران باید در برابر بروز چنین مسائلی هوشیار باشند و از ایجاد تعارض بین کارمندان جلوگیری کنند. هیچ یک از کارمندان اجازه ندارد با رفتارهای نادرست و تبعیض‌آمیز سایرین را به رعایت نکردن پروتکل‌های کاری متهم کند، بلکه باید این مسئله به سرپرست بخش مربوطه گزارش گردد. همچنین از زمان بروز پندمی کرونا، رفتارهای نژادپرستانه در برابر نژادهای آسیای شرق افزایش یافته است که باید در محیط کار متوقف گردد. مقابله با تعصب ناآگاهانه و رفتارهای تبعیض‌آمیز یکی از اصول کلیدی استراتژی حفظ تنوع و همه‌شمولی در محیط کار است و اهمیت آن روز به روز بیشتر می‌شود.
در پایان این که کووید-۱۹ بسیار سریع‌الانتشار است و تاثیر آن بر سازمان‌ها و کل جهان بسیار قدرتمند بوده است. تجاربی که در این نوشتار ارایه شد نه تنها به حفاظت از کارمندان، اجتماع و برند سازمان کمک می‌کند، که فرایند بازگشایی مراکز کاری پس از بحران را نیز تسهیل خواهد کرد.
نویسندگان: جف لوین-شرز (Jeff Levin-Scherz ) و دیانا آلن (Deana Allen)
منبع: HBR.org
